کمان ابرو

آن ترک شوخ چشمش دارد کمان ابرو از غمزه اش حذر کن چون مست شد ز باده

به دل اندر خم زلفش ز شست آن کمان ابرو خدنگ غمزه‌ها از پیش و پس می‌رفت و می‌آمد

مکن دریغ زمن ای کمان ابرو تیر که عمرهاست که من پیش غمزه ات سپرم

تا بتیر غمزه‌ام کرد آن کمان ابرو نشان شد یقینم هست چشم التفاتی با منش

تا با کمان ابرو بنشست در کمینم در خون خویش بنشاند از تیر دلنشینم

هر کاو نظری دارد با یار کمان ابرو باید که سپر باشد پیش همه پیکان‌ها

دل مردم به جان آمد ز دست آن کمان ابرو تعالی الله از آن چشمان، جلال الله از آن ابرو

منم نشانه تیر تو ای کمان ابرو نظر بغیر مینداز تا خطا نکنی

تیر مژه در کمان ابرو پیوسته نشسته در کمینی

با دلت کاش ای کمان ابرو بدل گردد دلم تا زنی پیکان و پیکان نگذرد از دل مرا