کامل عیار

از دهان پاک می گردد سخن کامل عیار قطره چون افتاد در دست صدف گوهر شود

روزی که کیمیای تو تأثیرجو نبود کامل عیار بود مس ناروای من

محکش میزنند هر شب و روز سیم کامل عیار را ماند

گداز حیرتم کامل عیار است مرا در ساغر من می توان کرد؟

دیوانه ای که می رمد از سنگ کودکان بیرون کنش ز شهر که کامل عیار نیست

چه صرفه می برد از پاک طینتان دوزخ؟ ز بوته کی زر کامل عیار می سوزد؟

نقصی به ما نمی رسد از بوته گداز داغ است آتش از زر کامل عیار ما

خواهی که روسیه نشوی گاه امتحان مانند زر خالص کامل عیار باش

با هر که ساعتی بنشینی هوای او جز در فضایل زر کامل عیار نیست

نیست هر لخت از دل صد پاره ام جایی گرو سکه سیم و زر کامل عیار من یکی است