ژرف دریا

یکی از ره ژرف دریا بود یکی دیگر از سوی صحرا بود

گر این ژرف دریا در آید به رود به ما مادرانمان کند رو درود

بدو گفت ملاح کای شهریار بدین ژرف دریا نیابی گذار

گزینند شبگیر مردان مرد که از ژرف دریا برآرند گرد

که از ژرف دریا برآورد پی بران گونه دیوار بیدار کی

فریدون چو بشنید شد خشمناک ازان ژرف دریا نیامدش باک

چو لهراسب و چون اشکش تیز چنگ که از ژرف دریا ربودی نهنگ

چو خورشید تابان بدانجا رسید بران ژرف دریا شود ناپدید

گهر می‌فرستم سوی ژرف دریا سوی شکرستان شکر می‌فرستم

وگرنه بفرمای تا بگذرم بدین ژرف دریا خود و لشکرم