چراغ سحری

چون چراغ سحری پا به رکاب سفرست سر هر کس که ز کیفیت صهبا گرم است

بر لب نفسی بیش حزین تو ندارد هنگام وداع است، چراغ سحری را

فانوس حجاب است چراغ سحری را دامن به میان بر زده باید سفری را