چاک زدن

عاشق صادق و پروای ملامت، هیهات صبح در سینه خود چاک زدن بی تاب است

ز غصه چاک زدن جامه تا بکی اهلی گذار جامه دریدن، که نوبت کفن است

خواهم از رشک قبا جامه جان چاک زدن که چرا قد تو را تنگ در آغوش گرفت

بو که رسد بوت بدل سینه را چاک زدن هر سحرم آرزوست

می گذارم به گریبان ز پی چاک زدن دست بردارم اگر یک نفس از دامن او