چاهسار

بیامد دوان تا بدان چاهسار که بودش بچاه اندرون غمگسار

دو پایش فروشد به یک چاهسار نبد جای آویزش و کارزار

سوی خانه رفتند زان چاهسار بیک دست بیژن بدیگر زوار

کشیده زنگی شب قیر چاهسار زمین که موی شوید و رخساره زین سیه دولاب

وطن چاهسار است و بند عزیزان بمان تا عزیزی ز چاهی برآید

خروشان به چاهسار سیصدهزار جهان گشته چون ساز درنده وار

برون آمد از کنده و چاهسار بپیوست با دشمنان کارزار

یوسفی کش چاهسار قتلگه زندان چه شد ذوالجناح ای ذوالجناح

بکشتند بر هر سر چاهسار به هر جا یکی بد بکشتند زار

از تامل کن عصا در چاهسار زندگی بی صلاح دل مکن کاری، که غمخوار خوشیست