پندپذیر

معنی کلمه پندپذیر در لغت نامه دهخدا

پندپذیر. [ پ َ پ َ ] ( نف مرکب ) که قبول اندرز و نصیحت کند. متّعظ :
نیک خواهان دهند پند ولیک
نیکبختان بوند پندپذیر.
عجب از عقل کسانی که مرا پند دهند
برو ای خواجه که عاشق نبود پندپذیر.سعدی.

معنی کلمه پندپذیر در فرهنگ عمید

پندپذیرنده، آن که گوش به پند و اندرز بدهد: نیک خواهان دهند پند ولیک / نیک بختان بُوَند پندپذیر (کلیله ودمنه: ۱۱۲ ).

معنی کلمه پندپذیر در فرهنگ فارسی

( صفت ) نصیحت آموز عبرت آموز.

جملاتی از کاربرد کلمه پندپذیر

وَ لَقَدْ تَرَکْناها آیَةً گذاشتیم کشتی را تا نشانی بود درین جهان از نخستین کین کشیدن ما، فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (۱۵) هیچ پندپذیر هست..؟.
نفس یغما به مدارای خرد پندپذیر نیست تمهید مصاف و سپهی باید کرد
وَ لَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ آسان کردیم یاد داشتن را، فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (۲۲) هیچ پندپذیر هست...؟.
وَ لَقَدْ أَهْلَکْنا أَشْیاعَکُمْ و هلاک کردیم چون شمایان فراوان، فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ (۵۱) هیچ پندپذیر هست..؟.
دل آگاه ز هر ذره شود پندپذیر مرده دل از دهن گور نصیحت شنود