پند گیر

ای نفس، پند گیر که اختر به گردش است ای مرغ، هوش دار که صیاد می‌رود

گفت بابا: زنا کن و زن نه پند گیر از خلایق، از من نه

گفت: بابا، زنا کن و زن نه! پند گیر از خلایق، از من نه!

خوشا حال آن زیرک پند گیر که از مرگ غیر است عبرت پذیر

صورتش اینست و در من می‌نگر پند گیر و زر بیفکن ای پسر

خیزو درین گورها در نگر و پند گیر ریخته بین زیر خاک ساعد و ساق و کله

گل مچین ای بوالهوس از گلشن آغاز عشق پند گیر ای ساده دل از آتش انجام من

گفتمش پند گیر ازین خانم عقل و دانش‌پذیر ازین خانم

من آنچه شرط بلاغ است با تو می‌گویم تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

از ماجرای پشه و نمرود پند گیر در هیچ دشمنی به حقارت نظر مکن