پری وار

گفتم به گوشه‌ای بنشینم چو عاقلان دیوانه‌ام کند چو پری وار بگذرد

همچو آن فتنه که دیوانه ام از رفتارش آدمی زاده ندیدم که پری وار برفت

گریزان همی شد جم اندر جهان پری وار گشته ز مردم نهان

دلم داند که تو پاکی پری وار و لیکن امتحان خواهم دگر بار

نهانی خواست از مردم پری وار به کوه اندر شده کیخسرو غار

دیوانه ام ای شوخ پری وار توکردی آشفته ام از طره طرار توکردی

ازان نغمه کاندر پری خانه شد سلیمان پری وار دیوانه شد

نهان از دیدهٔ مردم پری وار بسوی «دیوگیر» افگند رهوار

بر خاک چو من بی‌دل و دیوانه نشاندش اندر نظر هر که پری وار برآمد

پری زاد پری پیکر پری وار ز پیش دیده غا یب شد به یکبار