پرگویی

پیوسته پر آواز بودکاسهٔ خالی پرگویی ابله اثر طبع سقیم است

سبکسری که مدارش بود به پرگویی همیشه سر به ته تیغ چون قلم دارد

ز پرگویی دهان هرزه گویان باز می گردد خموشی سرمه کوه بلند آواز می گردد

تاب دردسر پرگویی کهسارم نیست جای مجنون سراپا رم ما، هامون است