پرمکر

معنی کلمه پرمکر در لغت نامه دهخدا

پرمکر. [ پ ُ م َ ] ( ص مرکب ) پرحیله.

۱. پرحیله، پرفریب.
۲. پرچاره.

( صفت ) پر حیله پر فن .

هرکو به گرد این زن پرمکر گشت گر ز آهنست نرم کند گردنش

هست این دنیا سرای بلعجب دامگاه رنج و پرمکر و تعب

دلخواه و دل‌فریبی دلبند و دلبری پرتاب و پرشکنجی پرمکر و پرفنی

آفت دین و دل و فتنه هر مرد و زنی آوخ ای غمزه جادو که چه پرمکر و فنی