پرده داری

بدان سکینه عصمت که کرد خرسندش به پرده داری یک عنکبوت بر در غار

به فانوس حمایت شمع ما را پرده داری کن که این نور پریشان را حصاری نیست غیر از تو

نعت سلطان رسل ، آنکه مسیحا به درش پرده داری ست نشسته ز پس شادروان

دری کان در چو بر دلبر گشاید فلک را پرده داری برنشاید

صبا چگونه کند پرده داری حرمی که رازدار ندانند شمع بالین را

کتان طاقتم را پرده داری می کند حسنش رخش درشام خط، ماه سحاب آلوده را ماند

ز پرده داری حفظش چو دیده ماهی شرار، سیر کند بی خطر در آب روان

فقر را از دیده بد پرده داری می کنیم گر به ظاهر در لباس صوف و سنجابیم ما

هر مایه هنجار خام و گفتار سردش باد شمردم و از یاد بردم، بخشایش بر گرفت پیشی یافت و پرده داری بر پرده دری پیشی گرفت. خشنودی بار خدا را بدانچه دستم داد دلش باز جستم بارش از دل برآمد و پای از گل. اینک با کار ساخته و کام پرداخته شکفته روی و آسوده دل راه سپار است و بیابان گذار. امیدوارم این نیک منش از من و یاران من نکاهد، چه جای یاران و من که دشمنان و بد اندیشان ما را نیز خواست خدائی از این خوی خوش و کیش زیبا که مایه رستگاری است و پیرایه آمرزگاری بی بهره و ناکام نخواهد.

ای دریغا که پرده داری دوست داد عادت مرا به پرده دری