پای ملخ

جان می‌دهم به دوست از این مور تنگدل پای ملخ به نزد سلیمان که می‌برد؟

خواجو اگر چه بیش نخیزد ز دست تو پای ملخ بنزد سلیمان که می برد

دجله بود قطره‌ای از چشم کور پای ملخ پر بود از دست مور

اگر پیش سلیمانی برد پای ملخ موری روا باشد که هر شخصی ز استظهار در جنبد

دل از پای ملخ عرض تجمّل در نظر دارد در آن وادی که از وحشت سلیمانی است هر مورش

دین و دل و دنیا چو فدای تو کنند پای ملخ مور سلیمان باشد

نیست مور قانع من در پی تن‌پروری منت پای ملخ بهر سلیمان می‌کشم

و گرچه من از حشمت تو نیارم که پای ملخ زی سلیمان فرستم

مرا شرم بادا که پای ملخ بنزد سلیمان فرستاده ام

نی نی که من چو مورم و این نظم خشک من پای ملخ چه پیش سلیمان فرستمش