پاک جان

مرا ایزد پاک جان آفرین نگهدار باشد به روی زمین

بگوید که ای پاک جان آفرین به این میوه ی باغ خلد برین

رح القدس آن صفا کز او دید از مریم پاک جان ندیده است

سپرده به جانان خود پاک جان پر افشانده بردامگاه جهان

بگفتا که ای پاک جان آفرین نخواهم دگر زندگی شرمگین

ز آدم نیکو سیر پاک جان تا به محمد شه آخر زمان

به خوی تن مرو ایرا که تو عدیل خرد به سفله تن نشدی بل به پاک جان شده‌ای

تا پاک جان از حد گذشت، افتادگان را بر درت بر نیم بسمل کشتگان، دستوریی ده باز را

گر رفیق جان کنی ایمان پاک جان بنازد تن بیاساید بخاک

حجاب جرأت دزدست روشنایی شب دل از گناه چو شد پاک جان بیاساید