پاویا

وی در روستای زولده زاده شد. در سال ۱۹۲۵ به حزب نازی و در سال ۱۹۲۶ به اس‌اس پیوست. در دانشگاه لایپزیگ و دانشگاه گوتینگن، اقتصاد و حقوق خواند. وی هم‌چنین دکترای حقوق الهی را از دانشگاه پاویا دریافت کرد.

فقط والنتینا تا بزرگسالی زندگی کرد. ایزابلا در هنگام به دنیا آوردن کارلو در پاویا در سال ۱۳۷۲، درگذشت و در کلیسای سن فرانچسکو پاویا به خاک سپرده شد.

بعد از او فیزیک‌دان ایتالیایی کارلو مارانگونی توانست با بحث‌های علمی این پدیده را معرفی و جزئیات این پدیده را ذیل رساله دکتری خود در دانشگاه پاویا در سال ۱۸۶۵ منتشر کند. بعد از مارانگونی، جوسایا ویلارد گیبس بحث جامع تئوری این موضوع را به عنوان زیرشاخه‌ای از مبحث تعادل مواد ناهمگن در سال‌های ۱۸۷۵ تا ۱۸۷۸ مطرح کرد.

او پسر نقاش فرانسوی ژان دآربوا بود که پس از کار در دربار برای فیلیپ دوم بورگوندی، برای جیان گالئاتزو ویسکونتی به ایتالیا آمد. او احتمالاً در پاویا در کارگاه‌های روشنگران ویسکونتی شاگردی کرده‌است.

شهر پاویا در این استان شهری دانشجویی محسوب می‌شود که با داشتن دانشگاه ها و کالج های متعدد به یکی از قطبهای علمی ایتالیا تبدیل شده است.

علاقه و تمرکز بر تحصیلات عالیه در بین اهالی روستای ایمر توره ملا پررنگ است. این امر در کنار چراغ شیره با کیفیت بالا، ارایه مناسب و بهداشتی بهمراه مهماننوازی اهالی از نکات برجسته این دهکده محسوب می شود. مایکل آقچلی از اهالی ایمر توره ملا از مشاهیر ترکمن صحرا و فارغ التخصیل فوق لیسانس آموزش زبان انگلیسی بعنوان زبان دوم نقش پررنگی در ارتقا و پیشرفت فرهنگی این روستا داشته است. مایکل دانشجو و مدرس داشنگاه پاویا شهر لامباردی ایتالیا است.

این استان در شمال خود با استان میلان، در شرق با استان کریمونا، در غرب با استان پاویا و در جنوب با استان پیاچنزا در ناحیهٔ امیلیا رومانای ایتالیا هم‌مرز است.

در سال ۵۸۴، آنها دوک اوداری را انتخاب کردند و به عنوان پایتخت پاویا و همچنین نیمی از دامنه‌های دمنه را نیز به او واگذار کردند. وی تمام سلطنت خود را در جنگ با فرانک‌ها، بیزانس‌ها و شورشیان لومبارد گذراند. اولین آزمایش عمده وی، برکناری دوک شورشی دورکتولف بود که با رومیان متحد شده و دره پو را اداره می‌کرد. وی با اخراج دوک، بیشتر شش سال دیگر به پادشاهی خود ادامه داد و با پادشاهان راوانا، اسماراگدوس یا پادشاهان مروونژی جنگید.

این استان که تاریخ بنیادش به سال ۱۸۶۰ میلادی بازمی‌گردد در شمال خود با استان‌های وارزه و مونتزا و بریانتزا، در شرق با استان‌های برگامو، کریمونا و لودی، در جنوب با استان پاویا و در غرب با استان نووارا در ناحیهٔ پیدمونت هم‌مرز است.

اوداری در ۱۵ مه ۵۸۹ در ورونا با تئودلیندا، دختر دوک باواریایی گاریبلد اول ازدواج کرد. او که یک کاتولیک بود، بخاطر فضایلش، در لمباردها تأثیر زیادی داشت. پل دیوون مورخ قرن هشتم شرح مفصلی از این موضوع را بعدها در کتابش شرح داده‌است و بیان نموده‌است که این ازدواج نوعی اتحاد سیاسی بود که به منظور تحکیم موقعیت سلطنتی اوداری طراحی شده بود. علاوه بر این، تئودلیندا به دلیل روابط دیرینه بین لمباردها و باواریایی‌ها و همچنین خصومت متقابل آنها با فرانک‌ها انتخاب شد. او همچنین ادعای پیوستگی با خط سلطنتی باستانی لومباردها را داشت. اوداری در سال ۵۹۰ میلادی در پاویا بعد از این که به وی سم خورانیدند درگذشت.