پانورامیک

تصاویر سیستم‌های دیجیتال امروزی به مراتب بهتر از سیستم‌های فیلم محور گذشته هستند. جدیدترین پیشرفت‌های این حوزه نیز شامل اضافه کردن تکنولوژی پرتوی مخروطی سه بعدی به دستگاه‌های استاندارد پانورامیک دیجیتال می‌شود.

همانند تمامی تشعشعات یونی تجهیزات عکس‌برداری مورد استفاده در پزشکی، همواره حد معینی از آسیب مستقیم (آسیب رسانی بر اثر یونیزه شدن) و غیر مستقیم (رادیکال‌های آزاد ایجاد شده در اثر یونیزه شدن مولکول آب موجود در سلول‌ها) وجود دارد؛ ولی تخمین زده می‌شود که در بدترین حالت، احتمال ابتلا به سرطان بر اثر پرتونگاری پانورامیک چیزی حدود یک در بیست میلیون است. البته سن افراد یکی از عواملی تأثیرگذار بر ریسک آن است به‌طوری‌که هرچقدر سن بیمار کمتر باشد، احتمال ابتلا به سرطان اندکی بالاتر می‌رود. به عنوان مثال این میزان در افراد بازهٔ سنی یک تا ده سال، به یک در ده میلیون افزایش پیدا می‌کند.

در کل نو نوع مکانیزم حرکت فیلم وجود دارد؛ یکی از کاست کشویی مسطحی که فیلم را نگه می‌دارد، استفاده می‌کند و دیگری از سیلندری چرخشی که روی فیلم خراش ایجاد می‌کند، بهره می‌برد. اساساً نیز دو نوع سایز استاندارد برای فیلم‌های پانورامیک دندانپزشکی وجود دارد که عبارتند از ۳۰ در ۱۲ سانتی‌متر و ۳۰ در ۱۵ سانتی‌متر و تنها تفاوتشان در جذب ۸ درصد پرتوی کمتر توسط فیلم کوچک در مقایسه با فیلم بزرگتر است.

پرتونگاری پانورامیک یا پرتونگاری سراسرنما، یک نوع اسکن سراسرنما از فک بالا و پایین به وسیلهٔ اشعهٔ ایکس دندان پزشکی است و دیدی دو بعدی از نیمکرهٔ فرضی تشکیل شده در حد فاصل بین گوش‌ها می‌دهد. پرتونگاری پانورامیک، شکلی از پرتونگاری مقطعی صفحهٔ کانونی است. به همین دلیل هم تصاویری از صفحات چندگانه برداشته می‌شود تا تصویر کانونی مرکبی تهیه شود که فک بالایی و پایینیِ درونِ کانون تغار و ترکیبات موجود در سطح و عمق تغار را محو کرده باشد.