پاقلعه
معنی کلمه پاقلعه در فرهنگ فارسی
معنی کلمه پاقلعه در دانشنامه عمومی
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱۰۵ نفر ( ۳۰ خانوار ) بوده است.
پاقلعه (زاوه). پاقلعه روستایی در دهستان صفائیه بخش مرکزی شهرستان زاوه استان خراسان رضوی ایران است. بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۰ جمعیت این روستا ۲۶۴ نفر ( در ۷۰ خانوار ) بوده است.
پاقلعه (ممسنی). روستای پاقلعه در بخش دشمن زیاری شهرستان ممسنی، در فاصله 70 کیلومتری جنوب شرقی نورآباد ممسنی و 75 کیلومتری شمال غربی شیراز قرار دارد.
شیب بسیار زیاد روستا باعث شده تا بافت مسکونی روستا، متراکم پلکانی باشد و جالب آنکه واحدهای مسکونی در دو طبقه ساخته شده اند. طبقه پایین، محل نگهداری دام و طبقه فوقانی محل سکونت افراد است. بافت اکثر خانه ها سنتی است و بر زیبایی روستا می افزاید.
از طرفی درآمد اکثر مردم روستای پاقلعه از فعالیت های زراعی، دامداری و تولید صنایع دستی تأمین می شود. همین 3 مورد یعنی آب هوا، بافت مسکونی و نحو زندگی مردم کافی است تا پا قلعه را به عنوان یک استعداد گردشگری در منطقه عنوان کنیم.
پاقلعه دارای قدمت تاریخی نیز هست. این روستا تا دو سده گذشته، یکی از مکان های اتراق موقت عشایر منطقه بوده است که در اوایل دوره قاجاره به روستا تبدیل شد و نام روستا از قلعه ای که در گذشته اطراف روستا قرار داشت برگرفته شده.
فراموش نکنید که در کنار این روستای زیبا، آبشاری وجود دارد که یکی از زیباترین و بلندترین آبشارهای استان فارس به شمار می رود. آب این آبشار از دو دهنه چشمه پرآب به نام خطیری و رضایی تأمین می شود که پس از عبور از باغ ها و دره های باصفا، با فاصله اندکی در پایین دست روستا از دیواره های صخره ایی سراریز میشود. در بالای آبشار و در اطراف روستا تپه های باستانی متعددی از دوره های مختلف تاریخی به جا مانده اند که قدمت طولانی سکونت انسان در این ناحیه را نشان می دهند. هر کس اهل ممسنی باشد نام رودخانه شش پیر را شنیده است این رودخانه در نزدیکی روستا از تنگه ای عبور می کند که با پوشش انواع درختان جنگلی ناحیه زاگرس زیبایی خاصی دارد و در پائیز و بهار فوق العاده است. چمن زارها و مراتع طبیعی تپه های شرق روستا، چشم اندازهای سحرانگیزی دارد. آبشار پاقلعه یکی از زیباترین و بلندترین آبشارهای استان فارس است. آبشار پا قلعه که در روستای پاقلعه از توابع بخش دشمن زیاری شهرستان ممسنی، با مختصات جغرافیایی 52درجه و 1 دقیقه طول شرقی و 30درجه عرض شمالی، در فاصله 70کیلومتری جنوب شرقی نورآباد ( ممسنی ) و 75کیلومتری شمال غربی شیراز، در شرق رشته کوه های زاگرس بر روی شیب نسبتاً تندی واقع شده است.
چشمه خطیری در شمال غرب روستا آب مورد نیاز باغ ها و زمین های زراعی روستا را تأمین می کند. آب این چشمه در گذشته موجب گردش سنگ آسیاب آبی بوده که آثار آن هنوز هم در نزدیکی چشمه به جا مانده است. در بالای آبشار و در اطراف روستا تپه های باستانی متعددی از دوره های مختلف تاریخی و پیش از تاریخی به جا مانده اند که قدمت طولانی سکونت انسان در این ناحیه را نشان می دهند. ارتفاع آبشار به بیش از 100متر می رسد و به زمین های اطراف آبشار جلوه جنگلی با شکوهی داده است . موسیقی این آبشار خروشان که از ارتفاع بلندی سرازیر می شود، فضای پیرامون آن را فرامی گیرد. خروش شکوهمند آبشار و طبیعت بکر پیرامون آن همراه با منظره دشت های پر از شقایق سردسیری، شب بوهای وحشی و لاله های واژگون، زیبایی و جلوه های حیرت آوری پدید می آورند.
جملاتی از کاربرد کلمه پاقلعه
این آبادی در دهستان پاقلعه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، خالی از سکنه دائم بوده‌است.
این روستا در دهستان پاقلعه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۷ نفر (۵ خانوار) بوده‌است.
این روستا در دهستان پاقلعه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۲۷ نفر (۸ خانوار) بوده‌است.
این روستا در دهستان پاقلعه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۲۱ نفر (۷ خانوار) بوده‌است.
همایی در خانواده‌ای اهل ادب وسنت در اصفهان و محله قدیمی پاقلعه (از محلات جنوب شرقی قدیم اصفهان) متولد شد. پدرش میرزا ابوالقاسم محمدنصیر فرزند همای شیرازی بود. نخستین معلمان همایی پدر و مادرش بودند. وی مقدمات فارسی و عربی را نزد پدر و عموی خود آموخت. بنا به گفتهٔ خود همایی در شرح حالی از خود صحیح خواندن آیات قرآن و ابیات حافظ و سعدی را از مادر و پدر خود در دوران کودکی فراگرفته بود.
این آبادی در دهستان پاقلعه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، جمعیت آن ۱۱ نفر (۵ خانوار) بوده‌است.
این آبادی در دهستان پاقلعه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۹۵، سکنه دائم آن کمتر از سه خانوار بوده‌است.
در سال ۱۳۹۹ بخش چوار طی تصویب‌نامه هیئت وزیران به شهرستان چوار ارتقاء پیدا کرد و متناسب با این تغییرات دهستان چکر در منطقهٔ بولی ایجاد و از ترکیب دو دهستان بولی و چکر بخش بولی ایجاد شد. مرکز دهستان بولی به روستایی چمن سید محمد تغییر یافت و روستایی پاقلعه به عنوان مرکز دهستان چکر و گنجوان به عنوان مرکز بخش بولی تعیین شد. گنجوان مرکز بخش بولی و ایل بولی است.
بقایای قلعه ای بر فراز کوهی بلند با صخره‌های از جنس ساروج در چند صد متری شمال روستای بهنگر به نام پاقلعه وجود دارد. این مکان در تاریخ ۱۳۸۴/۱۲/۱۶ بشماره ثبت ۱۴۳۶۰ شماره ردیف ۱۰۳۵ و به قدمت ایلخانی و تیموری به نام بقایای قلعه پاقلعه بهنگر در فهرست آثار ملی استان خراسان رضوی به ثبت رسیده‌است.
ریشه نام روستای باغله در اصل (پاقلعه)است ودلیل نام گذاری ان قلعه ای است به جای مانده از دوران های تاریخی کهن است که در رشته کوه اطراف رؤستا وجود دارد و به همین خاطر ان را پاقلعه میدانند