پاشان

خرد را از سر غیرت قفای خاک پاشان زن هوا را از بن دندان حریف آب دندان شو

تو رای نشو و نمایی زدی بخاری، از آن شدست چون گل خندان عبیر پاشان خار

بود این غبار افشان شود آن عبیر پاشان

زیر پاشان گنج‌ها و سوی بالا باغ‌ها بشنو از بالا نه وقت زیر و بالا گفتنست

همه پاشان سزای بند و زنجیر همه سرشان سزای گرز و خنجر

به تن باد پاشان بود همچو کوه که از لعلشان کوه گردد ستوه

سر سروران هر طرف همچو گوی شدی دست و پاشان چو چوگان و گوی

مشتری خاک پاشان زهره زهرا شده زانکه هر یک قرة العینین زهرا آمده

دست و پاشان تو شکستی چو نه پا ماند و نه دست پر گشادند و همه جعفر طیار شدند

خاکْ پاشان فلکْ نگار از وی نیم‌کاران تمام کار از وی