وقد

با لب ومژگان وچشم وزلف وروی وقد او دل مرا آسوده بود از سیر باغ وبوستان

افق الوصل بدا اذ ومض البرق وقد رفض القلب سوی منیه تلک القبب

از سر وقد توام همه آزادیست کانصاف همه راستی از وی دیدم

وانکره والاحیه الطهر بیعه وقد اهیبوبنص فی الغدیر جلی

پوست سفید و گندمی، بینی باریک وبلند، چشم سیاه وقد بلند خصوصیات نژادی مردم مرغاب را شکل می‌دهد.

در دل وچشم من از یاد میان وقد او کرده موئی جا در آتش رسته گوئی نی در آب

گر به بینی دهن ننگ وقد بار کمال بوسه ده خواه و بگز صفر و الف ده باشد

یکی دختر که با گل بود همزاد برخ چون ماه وقد چون سرو آزاد

گر کسی بیند لب وقد ورخت را دیگر اورا حاجتی برکوثر وطوبی وحور العین نباشد