وفا کیش

وفای جوی وفا سنج و وفا فهم وفا دان و وفا کیش و وفا کار

به نقشش بر کشیده آن وفا کیش که از سر زنده کرده کشتهٔ خویش

بر عاشق تازه ای وفا کیش رحمی که ندیده جور و بیداد

دگر جایی که معشوق وفا کیش ببیند نوگلی با بلبل خویش

چو نقش گوش او بست آن وفا کیش نخستین بست راه نالهٔ خویش

پس آنگه گفت کای یار وفا کیش به راه دوستی از جمله در پیش

منت کافی ز عشاق وفا کیش ترا تنها صفایی بس جفا کش

ز دوستان وفا کیش و دشمنان جفا جو به کار مهر تو برما ملامت است و شناعت

محتشم عاقبت آن شوخ وفا کیش ز رحم صبر کن صبر که درد تو دوا خواهد کرد

زد بانگ بلند کای وفا کیش بنگر به وفا سرشته خویش