هیچ بار

ضامن این داوری منم نه تو زنهار بر دل خود هیچ بار ننهی ازین هی

اعتماد زن بر آن کو هیچ بار این زمان فا خانه نامد او ز کار

قدر بلند او ز بلندی چنان شدست کاوهام خلق را بَرِ او هیچ بار نیست

نادان اگر نسیم شود بار خاطرست دانا به فرض کوه بود هیچ بار نیست

هیچکار اینجا نیٰامد مال و جاه هیچ بار اینجٰا ندارد زور و زر

بر یک درخت هست دو شاخ بزرگ و این می بشکند ز بار و بر آن هیچ بار نیست

تو خود تأمل سعدی نمی‌کنی که ببینی که هیچ بار ندیدت که سیر شد ز تأمل

ای دل چو هست حاصل کار جهان عدم بر دل منه ز بهر جهان هیچ بار غم

راحت دل گفته اند هست درین عهد این همه گفتند و هیچ بار ندیدم

ندانم آن همه هم صحبتان کجا رفتند؟ که هیچ بار نیامد خبر از ایشانم