هم دوش

بزرگوار امیرا یکی به عیش بکوش که با مراد تو هم دوش می‌رود تقدیر

در دعوی وی عیان نه از صدق فروغ هم دوش ز گیسوان گواهان دروغ

کاش هم دوش غبار، از خاک برمی‌خاستیم حیف عمر ما که همچون سایه زیر پا گذشت

بودم نقابی یا خود سرابی او بوده هم دوش خود را در آغوش

چون بگریزی تو ز عطار از آنک با تو به هم دوش به دوش توام

دو سرو ناز با هم دوش بر دوش ز باغ آرزو رسته همآغوش