هاسلر

علاقه ایالات متحده به یک اژدر هسته ای را می‌توان در سال ۱۹۴۳ دنبال کرد، زمانی که کاپیتان ویلیام اس. پارسونز، رئیس بخش مهمات پروژه منهتن، یک اژدر کلاهک هسته ای از نوع اورانیوم از هوا را پیشنهاد کرد. این مفهوم هرگز پیشرفت نکرد. تا اواخر دهه ۱۹۵۰، زمانی که زیردریایی‌های هسته‌ای شوروی با غواصی عمیق ظاهر شدند، به سلاح‌های سنگین‌تر نیاز بود. در سال ۱۹۶۰، ایالات متحده توسعه کلاهک‌های هسته‌ای خود را فاش کرد که می‌توانستند از کانویر بی-۵۸ هاسلر با بال دلتا، اولین بمب‌افکن مافوق صوت عملیاتی، بر روی نقاط هدف شناسایی شده توسط سیستم‌های سونار پرتاب شوند.