ناکسی

بگو ای بدگمان بی وفا زه تو کردی بر کمان ناکسی زه

ناگهان عشقت کدازند، از حجاب ناکسی پرده بگشا تا ز نادانی تمنایت کنند

فکند از ناکسی در چنگ بادش چو گلبرگ از جفا برباد دادش

بی‌ترس و بی‌محابا زد ناکسی زاعدا سیلی به روی زهرا در پیش چشم حیدر

ز من بگذشته و دست رقیب از دست نگذارد هنوز او را ز چون من ناکسی یاد است پنداری

یکی در سرش سایهٔ ناکسی که سگ را ازو عار آید بسی

بود ترحم عشقت به حال ناکسی من چو مشت خس‌ که ‌کند شعله امتحانش و لرزد

می‌شوم هر دم نشان تیر طعن ناکسی می‌کند هر دم به قتلم دهر تدبیر دگر

بطمع تا مگر شویم کسی پیش هر ناکسی کمر بستیم

دعوی همی کنند به بزازی هر ناکسی و عاجز و عریانی