نام اور

معنی کلمه نام اور در لغت نامه دهخدا

( نام آور ) نام آور. [ وَ ] ( نف مرکب ) ( از: نام + آور، آورنده ). ( حاشیه برهان قاطع چ معین ). خداوند نام و آوازه را گویند چه در نیکی و چه در بدی. ( برهان قاطع ). خداوند نام و آوازه. نماور. نام دار. نامبرده. ( انجمن آرا ) ( آنندراج ). کسی که از جهت دلیری یا علم یا صنعت مشهور شده باشد. ( فرهنگ نظام ). مشهور. معروف. نامدار. مشهور به سرافرازی. ( از ناظم الاطباء ). نامبردار. بنام. بانام. نامی. اسمی. مشهور. معروف. شهیر. شهره. سرشناس. نامدار. خداوند نام :
مر او را ستودند یک یک مهان
بزرگان و نام آوران جهان.فردوسی.که پیوند شاه است و همزاد اوی
سواری است نام آور و جنگجوی.فردوسی.ز گردان جنگی و نام آوران
چو بهرام و چون زنگه شاوران.فردوسی.ای بلنداختر نام آور تا چند به کاخ
سوی باغ آی که آمد گه نوروز فراز.منوچهری.بزرگوارا نام آورا خداوندا
حدیث خواهم کردن به تو یکی نبوی.منوچهری.یکی نامداری که با نام وی
شدستند بی نام نام آوران.منوچهری.بدادش صد و سی هزار از سران
نگهبان لشکرش نام آوران.اسدی.به طعنه گوید دشمن که کار چون نکنی
ز کار گردد مردم بزرگ و نام آور.مسعودسعد.تا سخن پرور بوی از صاحب رازی بهی
چون سخاگستر بوی از حاتم طائی بری
گر بدندی هر دو نام آور در این ایام تو
از سخا و از سخن پیش تو گشتندی بری.سوزنی.جهان را باز دیگر شدنشان و صورت و سیما
به عدل شاه نام آور جهان عدل شد پیدا.؟ ( سندبادنامه ص 15 ).هست نام آوری ز کشور روم
زیرکی کو ز سنگ سازدموم.نظامی.چنین گفت کای بانوی نامجوی
ز نام آوران جهان برده گوی.نظامی.ز نام آوران برکشد نام تو
نتابد سراز جستن کام تو.نظامی.زنام آوران گوی دولت ربود
که در گنج بخشی نظیرش نبود.سعدی.که شاه ارچه بر عرصه نام آوراست
چو ضعف آمد از بیدقی کمتر است.سعدی. || پهلوان نامی. گرد. پهلوان.جنگجوی نامدار :
نشست از بر رخش و نام آوران
کشیدند شمشیر و گرز گران.فردوسی.

معنی کلمه نام اور در فرهنگ معین

( نام آور ) (وَ ) (ص مر. ) مشهور، معروف .

معنی کلمه نام اور در فرهنگ عمید

( نام آور ) دارای نام و آوازه، معروف، مشهور، نامدار.

معنی کلمه نام اور در فرهنگ فارسی

( نام آور ) ( صفت ) ۱ - مشهورمعروف خداوند نام : یکی نامداری که بانام وی شدستند بی نام نام آوران . ( منوچهری ) ۲ - پهلوان نامی جنگجوی مشهور: مگر برتو نام آوری حمله کرد نیاوردی از ضعف تاب نبرد? ( سعدی )
معروف، مشهور، نامدار، دارای نام و آوازه

جملاتی از کاربرد کلمه نام اور

برخی هم که سن‌وسال بیش‌تری دارند می‌گویند در تاریخ قومی به نام اور به منطقه حمله کرده‌اند و مردم هم ندای «اور! امان!» را سر داده‌اند که با گذر زمان تبدیل شده‌است به هورامان. عده‌ای دیگر هم می‌گویند این واژه به معنی آمدن ابر است؛ و جدیداً هم به لحاظ واژه‌ای به معنی برجسته است.