ناسود

بیاورد و بنهاد شهر زرنج که در کار ناسود روزی ز رنج

که و دشت پر کشته بد پیش و پس چنین تا شب از رزم ناسود کس

برآمد بر آنسان که ناسود هیچ بدان چرخ پیچان به صد چرخ و پیچ

چوباد وزان تاختن را بساخت شب وروز ناسود و تازنده تاخت

از ریختن آب دو چشمم ناسود آری نه عجب که آب چشم آرد دود

مگر موکب شاه بود آسمان که ناسود بر جای خود یک زمان

فریدون چو بشنید ناسود دیر کمندی بیاراست از چرم شیر

شب و روز از ناله ناسود هیچ یکی ساعت از درد نغنود هیچ

بیفکند او را و ناسود هیچ گریزان عنان را ز پس داد پیچ

ببودند یک هفته دلشاد و مست که ناسود یک ساعت از جام دست