ناسزای

منع تا کی ز ناسزای رقیب آنچه او را سزاست می گویم

چو گونی ناسزای هر که خواهی منت پرسم کرا گفتی تراگو

به تلخی می‌گشا گه‌گه دهان در ناسزای من ز شیرینی مبادا آن دو لب بر یکدگر بندد

چرا به زمره شدادیان نگفت کسی که ای ز نادقهٔ معبود ناسزای شما

گند گردون اگر بد می کند با دوستان نیکوئی با مردمان ناسزای دون کند

گفتند ناسزای تو می‌گفت دی بتی امروز خوشدلم به گمان کآن تو بوده‌ای

جای از سرای خویش گزیدی تو را سزد منت خدای را که نه ئی ناسزای ملک

کجا سزای شما خدمتی توانم کرد جز اینکه روی نپیچم ز ناسزای شما

همان خورد کان ناسزای دگر چنین چند را خاک خارید سر

پند برگیرید و راه زشتکاری مسپرید هم از این پس ناسزای این گروه برنشمرید