نازک میان

گر چنین ماند به دل اندوه آن نازک میان رشته ی جان من آن موی کمر خواهد شدن

سبک روح ترکان نازک میان شده سرگران از شراب گران

می خورد گوهر به چشم تنگ آخر رشته را از دل بیتاب ای نازک میان غافل مباش

بی کنارت در میان خونم این نازک میان زین میان تا چند باشم از کنارت برکران

بدان نازک میان شوشه اندام ولیکن شوشه‌ای از نقره خام

حوری روش تذر و منش دلکش و ظریف نازک میان و غنچه دهان مهوش نگار

اگر چون قطره شبنم کند از گل مرا بستر چو مو بر روی آتش دور از آن نازک میان پیچم

تو چست می بندی کمر وز ترس جانم می رود کآزرده گردد ناگهان نازک میان چون تویی

وصل آن نازک میان بی زر نمی آید به دست بهله با دست تهی چون آن رگ جان را گرفت؟

چون تو نازک میان بسی دیدم تو دلم بردی از میان همه