ناداری

مردم بفشارند ز ناداری انصاف یک چیز ندارند و همه چیز ندارند

از غرور و نخوت و کبر و منی طعنه بر ناداری ما میزنی

کرام بخارایی از جمله شاعران سدهٔ ۱۷ میلادی محسوب می‌شود. در وطن روزگاری خوشی نداشته و در دیار خود بی‌قدری و خواری و زاری‌اش را درک نموده، جلای وطن می‌کند. مقصد از جلای وطن برای کرام بخارایی نه سیر و سیاحت، بلکه به دست آوردن رزق و روزی و دریافت پاره‌نانی بوده‌است. تنگ‌دستی و ناداری او را از یار و دیار جدا به کوی غربت و دربه‌دری می‌برد. چند بیت از غزل زیرین شاعر بیان‌گر حال وی است:

وان یکی گفت که بیماری و اندوه دراز وان دگر گفت که ناداری و پیریست به هم

کف صاحب کرم چون بی درم ماند ز ناداری شمر گر در ببندد

شرم ناداری از میان بردار هرچه داری بیار و باک مدار

وگر بر مفلسی عشرت شدی تلخ ز ناداری نمودی غره اش سلخ