نابوده

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم نابوده دمی بکام، نابوده شدیم

خداوندا بسی بیهوده گفتم فراوان بوده و نابوده گفتم

بکام خویشتن نابوده روزی شبم خوش کرد وصل دلفروزی

تا بوده شدی ز جان آلوده بترس از بوده بیندیش وز نابوده بترس

هیهات که ناآمده را حاصل نیست افسوس که آنچ رفت چون نابوده است

پناه کرده و نابوده هیچ وقت او را ز تاختن غم و از رزم ساختن تیمار

مکن اندیشه از نابوده اینجا که مانی ناگهی فرسوده اینجا

کار حکم ازلی دارد و نقش تقدیر که نوشتست همه بوده و نابوده در آن

بُد از گور پردخته گرد دلیر همه خورده تنها و نابوده سیر

کُلُّ شَیْ‌ءٍ هالِکٌ إِلَّا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ هر چه لم یکن ثم کان است در معرض زوالست و در صدمه فنا. نابوده دی و نیست فردا، و جلال احدیت بذات و صفات صمدیت باقی، پاینده، پیش از همه زندگان زنده و بر زندگانی و زندگان خداوند میراث بر جهان از جهانیان و باقی پس جهانیان و جهان و بازگشت همه کار و همه خلق با وی جاودان.