نائره

ز موج حادثه چون بحرچین بجبهه مزن ز برق نائره چون ابر خون ز دیده مبار

صد نائره بودست زآشوب تو در هند صدصاعقه بودست زآسیب تو در طور

تو آنی که در حجره تنگ و تاریک لحد چراغ معرفت و توحید دوستان را افروزی. در قیامت زبانه آتش و زبانیه دوزخ را از گوینده خود باز داری. بنور خود نائره نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ بنشانی، اینست که دوزخ بنده مؤمن را گوید: جز یا مؤمن فقد اطفأ نورک لهبی: قوله: إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ معناه اذکر یا محمد إِذا وَقَعَتِ الْواقِعَةُ.

باز شد دل به درون نائره افروز فراق چون دهم شرح غم و غصه جانسوز فراق

فاش و هویدا به خرمن تو برافروخت نائره اشتعال جور و فتن را

هر که را در دل و جان نائره عشق نیست، هست پیدا که در این دایره چون گاو و خر است