محمد بن جریر طبری

معنی کلمه محمد بن جریر طبری در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] ابو جعفر، محمد بن جریر بن رستم طبری آملی مازندرانی از چهره های برجسته فقهای شیعه در قرن پنجم هجری و از معاصرین شیخ طوسی و نجاشی است.
او در آمل به دنیا آمد و نزد بسیاری از اساتید شیخ طوسی روایت شنید.
[ویکی فقه] محمد بن جریر طبری (ابهام زدایی). محمد بن جریر طبری ممکن است اشاره به اشخاص و شخصیت های ذیل باشد: • ابوجعفر محمد بن جریر بن یزید طبری، ابوجعفر محمد بن جریر بن یزید بن کثیر بن غالب طبری از مشاهیر مورخان نامی دوران اسلامی و صاحب تاریخ طبری• ابوجعفر محمد بن جریر بن رستم طبری، ابوجعفر، محمد بن جریر بن رستم طبری آملی مازندرانی از فقهای بزرگ شیعه در قرن پنجم هجری و از معاصرین شیخ طوسی و نجاشی
...
[ویکی شیعه] محمد بن جریر طبری (ابهام زدایی). محمد بن جریر طبری، ممکن است به یکی از این موارد اشاره داشته باشد:

جملاتی از کاربرد کلمه محمد بن جریر طبری

از سوی دیگر، مشکل اصلی از این‌جا نشأت می‌گیرد که نویسندگان قرون وسطی ایوان کسری را با «کوشک اسپید» (کاخ سفید) اشتباه می‌گیرند. این اشتباه شاید از این‌جا است که به قول محمد بن جریر طبری وقتی سردار پیروز مسلمانان سعد بن ابی‌وقاص ایوان مدائن را در سال ۶۶۳ به اشغال درآورد او در کاخ سفید منزل گرفت ولی نماز را در ایوان کسری خواند. اما در زمان نوشتن یاقوت حموی، مدت‌ها از تخریب کاخ سفید گذشته بود و از مصالح آن برای ساخت دیگر بناها استفاده می‌شد و شاید به‌خاطر این مسئله است که نظر بیشتر کارشناسان بر این است که دو بنا به یک مجتمع تعلق داشتند. درحالی‌که این کاملاً روشن است. به نقل از نویسندگان اوایل قرون وسطی کاخ سفید در قسمت عتیق مدائن و ایوان کسری در اسبانبر قرار داشته‌است.
در بسیاری از مواقع بلعمی مطالبی را به ترجمه افزوده یا بخش‌هایی را اصلاح نموده و البته در این کار شرط امانت را رعایت کرده و ضمن بیان اصل مطالب محمد بن جریر طبری اصلاحات یا افزوده‌های خود را نیز مشخص کرده‌است. دیدگاه وی نسبت به ویژگی‌های انبیا معقول‌تر از محمد بن جریر طبری است و تفاسیری که وی برای رخدادهای تاریخی ذکر می‌کند همواره معقول‌تر از تفاسیر طبری است.
ابوبکر محمد بن عباس خوارزمی معروف به طبرخزی از دانشمندان معروف ادب عرب است. اصل وی از خوارزم و مادرش از طبرستان و خواهر محمد بن جریر طبری بود. وی در حفظ اشعار و ایام و اخبار عرب و در لغت و نحو و شعر و ادب عربی کم‌نظیر بود. از آثار او رسائل خوارزمی است که در ادب عرب امتیاز دارد. او در سال ۳۸۳ (قمری) درگذشت.
از جمله مشایخ و اساتید وی می‌توان به: ابو زید عمر ابن شبة، محمد بن همام اسکافی، محمد بن عبدالله، قاسم بن محمد مروزی و ابو عبدالله جعفر بن محمد حسنی اشاره داشت. وی نزد محمد بن جریر طبری شاگردی کرده‌است.