مجلس افروز

نباشد چون جمالت مجلس افروز اگر خورشسید بنشیند به محفل

معنبر شمعهای مجلس افروز گشاده در دل شب روزن روز

ای روی تو شمع مجلس افروز سودای تو آتش جگرسوز

گرچه بودم مجلس افروز سگت عمری چو شمع تا نمردم جان من قدر مرا نشناختی

چراغ چشم من آن روی مجلس افروز است طناب عمر من آن موی عنبر افشان است

این روح که شمع مجلس افروز منست فرداست که نه زآن تو نه زآن منست

خرد مجلس افروز میر و وزیر خرد دانش آموز برنا و پیر

شبی کاسمان مجلس افروز کرد شب از روشنی دعوی روز کرد

باش تا شمع خیال تو بهنگام صبوح مجلس افروز سراپرده ی اصحاب شود

سحابی مجلس افروز نظاره زماهش برق، و ز باران ستاره