یک بارگی

مزن یک بارگی تیغ تغافل بر سیه‌بختان نگاهی می‌توان کردن به چشم مرحمت گاهی

تو درمیان گروهی غریب مهمانی چنان مکن که به یک بارگی کنند نفور

جامه چون پر شوخ شد یک بارگی گرچه بود از میغ صد غم خوارگی

سیلاب مستی سر دهم تا بیخ هستی برکند یک بارگی فارغ شوم از خار خار خویشتن

طمع یک بارگی برداشت از دوست رضا بی مغز گشت و کینه بی پوست

مده ز دست به یک بارگی عراقی را کف تو نیست محیطی که رد کند خاشاک

عمر تو ای پیرمرد؛رفت به یک بارگی کرد به غارت همه، لشکر لیل و نهار

امروز عقل من ز من یک بارگی بیزار شد خواهد که ترساند مرا پنداشت من نادیده‌ام

مفخر تبریز شمس الدین تو بازآ زین سفر بهر حق یک بارگی ما عاشق یک باره‌ایم

برو گر عاقلی نظارگی باش وگر دیوانه‌ای یک بارگی باش