یعقوب بن اسحاق

پس از آنک این سخن میان ایشان برفت یوسف یک سال در خانه ملک می‌بود، عزیز و مکرّم و محترم و ملک می‌گفت تو از خاصگیان و مقرّبان منی، در مملکت من هیچیز از تو دریغ نیست و هر چه انواع اکرام و احسانست ترا مبذولست مگر آنک با تو طعام نخورم. یوسف گفت چرا نخوری با من طعام؟ گفت از بهر آنک بنده بوده‌ای، یوسف گفت من سزاوارترم که از تو ننگ دارم که من پسر یعقوب بن اسحاق بن ابراهیم‌ام، و مقصود ملک آن بود تا بحقیقت بداند که وی کیست. چون بدانست با وی طعام خورد و اکرامهای عظیم کرد.

«وَ بارَکْنا عَلَیْهِ» ای علی ابرهیم فی اولاده «وَ عَلی‌ إِسْحاقَ» بکون اکثر الانبیاء من نسله. یقال: خرج من یعقوب بن اسحاق اربعة آلاف نبیّ. و صحّ‌

ذره‌ای از حسن او در مصر اگر پیدا شدی دل ربودی یوسف یعقوب بن اسحاق را