یسوکای بهادر

معنی کلمه یسوکای بهادر در لغت نامه دهخدا

یسوکای بهادر. [ ی َ ب َ دُ ] ( اِخ ) نام پدر چنگیزخان مغول که رئیس و خان قبیله قیات از قبایل مغول بوده است. ( از تاریخ مغول ص 15 ). و رجوع به تاریخ جهانگشا ج 1 ص 31 و 220 شود.

معنی کلمه یسوکای بهادر در دانشنامه عمومی

یَسوکای بهادر از رهبران بزرگ خاماگ مغول از قبایل مغول و پدر چنگیز خان، خان بزرگ و جهانگشای مغول بود. پیش از او قبایل مغول و تاتار باج گزار و زیر فرمان پادشاهان چین شمالی و دودمان جین بودند. او نخستین کسی بود که توانست این قبیله را از زیر این فرمانبرداری خارج کند. یسوکای برخی از قبایل مغول را به اطاعت درآورد و بعضی از طوایف تاتار را نابود ساخت. وی همچنین با پادشاه قبیلهٔ کرائیت پیمان همبستگی و برادری بست و در نبردهای میان این طوایف شرکت جست.
او برادر خونی ( آندا ( برادر خونی مغول ) ) طغرل ( نسطوری ) از قبیله کرائیت ها بود.
وی بسیار دلیر بوده است و با دیگر اقوام مغول از جمله تاتار و لشکر ختای بسیار جنگیده است. او همسرهای بسیاری از اقوام مختلف داشته است که بزرگ ترین پسر او تموچین یا همان چنگیز خان بوده است. هنگامی که چنگیز ۹ ساله بوده است پدرش فوت می کند.

جملاتی از کاربرد کلمه یسوکای بهادر

امیر تراغای پسر سینگو خان پسر باداکول خان پسر تگودار خان پسر تیمورخان پسر تائول خان پسر شاهرخ پسر قاچایق پسر تنگو خان پسر جغتای خان پسر تمو چن چنگیز خان پسر یسوکای بهادر بود.[نیازمند منبع]