یزلی

ای نفس نبی شخص ولی ادرکنی سر صمد لم یزلی ادرکنی

ز فیض لم یزلی آنچه عین بهبودست کرشمه ای کن و از لطف خود مرا آن بخش

شاهد لم یزلی شمع شبستان وجود پاره‌های جگر و خون دلش در لگن است

مراست عشقی افتاده با تو ، لم یزلی غزل تو گویم ، که لایق غزلی

واقف ز سر لم یزلی از ره عیان عارف بعلم کشف و صفا مرتضی علیست

باده نوشان جام «لم یزلی » ماهرویان «احسن الحسنا»