معنی کلمه گیاخوار در لغت نامه دهخدا
خورد مر گیاخوار را آدمی
درآردْش در پیکر مردمی.اسدی.جانور نیست بان نگونساری
لاجرم زنده و گیاخوار است.ناصرخسرو ( دیوان چ دانشگاه ص 284 ).گرگ گیاخوار و گوسفند درنده
در رمه من بوند و من رمه بانم.سوزنی.|| ( اِ مرکب ) مرتع. علفزار. کشتزار. چراگاه. محل چریدن ستوران و دیگر چارپایان علف خوار : و [ غوزیان ] گردنده اند بر چراگاه و گیاخوار، زمستان وتابستان. ( حدود العالم ). این آبها اندر خوردن و کشت و برز و گیاخوارها به کار شود. ( حدود العالم ). و میان اسبیجاب و لب رود گیاخواره همه اسبیجاب است و بعضی از چاچ. ( حدود العالم ). و آنجا زمستان سخت باشد در شهر شدندی و تابستان به صحرا و گیاخوارها جای گرفتندی. ( مجمل التواریخ و القصص ص 18 ). رجوع به گیاهخوار شود.