گونه گون

بار خدایا بسی عذاب کشیدی انده و تیمار گونه گون بچشیدی

درمنابع تاریخی و جغرافیایی، از شهری تاریخی و بندری به نام «عین‌الهم» در مازندران نام برده شده که املا و تلفظ و حتی مکان دقیق این شهر، گونه گون نقل شده‌است.

از آرایش گونه گون مرغزار تو گفتی بهشت است در نوبهار

بسی هدیهٔ گونه گون ساختند به پوزش بر پهلوان تاختند

همه تخم در کشتها گونه گون که ناراست افتد بود سرنگون

چو شهرو دید چندین گونه گون بار چه از گوهر چه از دیبا و دینار

نموده چهره با زان گونه گون ریو گهی خود را پری کرده گهی دیو

پس از بهر ضحاکِ شه ساز کرد بسی گونه گون هدیه آغاز کرد

کردمش گونه گون ز جان لابه بی ریا از دل و ز ب ان لابه

پُرجوش دیگ سینه چه داری که می‌پزند در مطبخ«ابیّت»، تو را گونه گون طعام؟

نهادند خوان و خورش گونه گون همی ساختند از گمانی فزون