گنده دهان

معنی کلمه گنده دهان در لغت نامه دهخدا

گنده دهان. [ گ َ دَ / دِ دَ ] ( ص مرکب ) گنده دهن. آنکه دهان او بدبو بود. ابخر. ردی ءالنکهة :
گنده دماغی بنفشه بوی نه کالوخ
گنده دهانی کرفس خای نه کیکیز.سوزنی.از بار هجو من خر خمخانه گشت لنگ
آن همچو شیر گنده دهان پیس چون پلنگ.سوزنی.زنخ چو پشت پلنگ و نغوله چون دم سگ
چو شیر گنده دهان سهمناک چون کفتار.سوزنی.

معنی کلمه گنده دهان در فرهنگ عمید

کسی که دهانش بوی بد بدهد.

معنی کلمه گنده دهان در فرهنگ فارسی

کسی که دهانش بوی بد دهد گنده دم : ز نخ چو پشت پلنگ و نغوله چون دم سگ چو شیر گنده دهان سهمناک چون کفتار . ( سوزنی )

جملاتی از کاربرد کلمه گنده دهان

بینی و گنده دهان داری و نای خایگان غر، هر یکی همچون درای
لب چند دراز می‌کنی سوی لبش هر گنده دهان چشیده از طعم لبت
ز بار هجو من خر خمخانه گشت لنگ آن همچو شیر گنده دهان پیس چون پلنگ
ای گنده دهان چو شیر و چون گرگ حرون چون خرس کریه شخص و چون خوک نگون