گم گشته

ای خضر بیابان محبت مددی های گم گشته رهی از جرسم ظاهر و پیداست

دیده روشن شود از رایحه پیرهنش گر از آن یوسف گم گشته خبر باز آید

برون آیید ای کنعانیان از کلبه احزان که بوی یوسف گم گشته از باد بهار آمد

دل بیچارهٔ گم گشته خود را دیدم چارهٔ خویش همی جست و دگر گم می کرد

بس که دل گم گشته در نخجیرگاه دلبران نیست گنجشکی که رد چنگال صد شهباز نیست

ملکت گم گشته از رای تو باز آمد براه همچو بیماران بدارو همچو گمراهان بمیل

باز کی یابم دل گم گشته را؟ دل که در زلف بتان پیچید، رفت

آرزوی یوسف گم گشته مر یعقوب را دیده بگرفت از گرستن در جدائی زار زار

هر جا که بیان کرد کسی قصهٔ یوسف حال دل گم گشته خود یاد من آمد

دانهٔ اشک بده در گرانمایه بگیر غوطه در بحر بزن گوهر گم گشته بجوی