گل اندود

چو خورشید نخستین شد گل اندود محمد نام کردش بخت محمود

ما ز گل اندود نکردیم بام دامن گل بستر ما شد مدام

ازآن غیرت که خور شدچون گل اندود به جای دست صندل جمله تن سود

پری‌دخت را زنده کردی به گور به زیر گل اندود کردی تو هور