گل اندام

ز مستیهای عشق آن گل اندام به بیهوشی فتاده صبح تا شا م

بلبلان در سحر و شام به آواز بلند صفت قامت آن سرو گل اندام کنند

هندی و چینی سفال جام ماست رومی و شامی گل اندام ماست

این با که توان گفت که غیر از گره دل آن سرو گل اندام ثمر هیچ ندارد

غنچه به گلزار خموشی کند تا تو گل اندام تکلم کنی

تا کند سرو و گل از قامت و رخسار خجل در چمن سرو گل اندام من آمد به گذار

چون فاخته از رتبه اقبال محبت جا در بر آن سرو گل اندام گرفتیم

تشبیه قدش کردم با سرو گل اندام رنجید ز ما راست نگوییم دگر بار

از حیرت نظاره آن سرو گل اندام از خاطر اشجار چمن نشو و نما رفت

از جلوه مستانه آن سرو گل اندام صائب چه عجب گر می گلرنگ شود آب؟