گردر

چشمم مه رخسار تو را باز مبیناد گردر شب هجران تو چشمم چوشفق نیست

چشم بگشا تا ببینی آشکار جلوه گردر پردهٔ اغیار یار

کارِ من دلسوخته آه است همه گردر گیرد یک آهِ من بس بودم

زخاک پای تو گردر گریز نیست چو آب بدست باد چرا میدهد عنان آتش

بر رای روشن تو چو خورشید ظاهرست گردر ضمیر چرخ یکی راز مبهم است

آتش گفتش که هست بالای تو راست گردر شیبت بسوزم آن هم بالاست

جهان گردر کفت بودی سخای تو بیک ساعت ز آبش بر کشیدی در ، زخاکش بر فشاندی زر

عدد گردر حقیقت از احد خاست ولی آنجا نیامد جز احد راست

نگشتی تا ابد واقف ز سر علم الاسماء نبودی بوالبشر گردر ازل طفل دبستانش

ز راود به راود ز بیدا به بیدا ز وادی به وادی ز گردر به گردر