گرد سر

چو زنبور سیه گرد سر گل بگردم بر سرت بیخود ز بویت

چون شعله برفروز که پروانه‌وار من گرد سر تو گردم و گردم فدای تو

پروانه صفت گردم گرد سر هر شمعی از روی تو چون روشن شد شمع شبستان‌ها

که شاپور ماننده پیل مست بگرداند بر گرد سر چوبدست

خوش به گرد سر تو می‌گردد جگرم خون ز رشک دستار است

آینهٔ‌کون و مکان حیرت سیر چمنت ساغر رنگ دو جهان حسرت گرد سر تو

برآشفت ماننده پیل مست بگرداند بر گرد سر چوبدست

چو راه می نروی خرقه یی مپوش چو من چو گردنی نزنی گرد سر مگردان تیغ

تا به گرد روی آن شیرین پسر گردم همی چون قلم گرد سر کویش به سر گردم همی

چوب گردانید گرد سر بسی مینیندیشید یک جو از کسی