گرانباری

چون ز طوف کعبه مقصود گردم کامیاب من که در هر گام منزل از گرانباری کنم

نیستی مرد گرانباری غفلت صائب سر خود در سر این بار گران نگذاری

پس گرانباری و گناه تو را توبه آرد همی سبکباری

ندیدی فتنه، آسیب گرانباری چه می‌دانی؟ چو کشتی بشکند حال سبکاران شود پیدا

باد دستان ز گرانباری زر آزادند سنگ یک لحظه فزون بار فلاخن نشود

از منّت پیری ست گرانباری دوشم لب را به قدم بوس تو این پشت دوتا برد

فکر جان در سفر عشق به خاطر بارست از گرانباری این راه حذر باید کرد

دوری راه تو صائب ز گرانباری هاست بار از خویش بینداز که منزل باشی

تمکین خرام تو ز بسیاری دلهاست این سیل، بلنگر ز گرانباری دلهاست

فرش داغ، ار نشود بستر بیماری دل سنگ فرسوده شود زیر گرانباری دل