گجرات

صنعت فیلم گجراتی به سال ۱۹۳۲ برمی‌گردد، زمانی که اولین فیلم گجراتی، نارسینه مهتا، اکران شد. این صنعت پس از شکوفایی در دهه‌های ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰، شاهد افول بود. این صنعت در دوران اخیر احیا شده است. این صنعت از زمان تأسیس خود بیش از هزار فیلم تولید کرده است. دولت گجرات در سال ۲۰۰۵ معافیت ۱۰۰ درصدی مالیات بر سرگرمی را برای فیلم‌های گجراتی اعلام کرد و سیاست مشوق‌ها را در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد.

اورنگ‌زیب عشق زیادی به زادگاهش داشت. در سال ۱۷۰۴، او نامه‌ای به پسر بزرگش، محمد اعظم شاه، نوشت و از او خواست که با مردم داهود مهربان و با ملاحظه باشد، زیرا آنجا زادگاه او بود. محمد اعظم در آن زمان صوبه‌دار (فرماندار) گجرات بود.

شاه باید شد تا پادشهی را شکنی فتح گجرات نه کاریست که آسان گردد

با این حال، چندین مورد عدم تحمل مذهبی وجود داشته‌است که منجر به شورش و خشونت شده‌است، به‌ویژه شورش‌های ضد سیک در سال ۱۹۸۴ در دهلی، شورش ضد هندو در کشمیر، شورش ۲۰۰۲ گجرات و شورش‌های ضد مسیحی ۲۰۰۸. برخی از مرتکبان این شورش‌های ضد سیک در سال ۱۹۸۴ علی‌رغم محکومیت گسترده، در برابر عدالت قرار نگرفتند.

گردباد از اثر فیض هوا در گجرات می دهد یاد صفاهان و منار گلبار

رهبران برجسته این کمیته شامل کشاورائو جد، اس.ام. جوشی، شریپاد آمریت دانگ، پرالهاد کشاو آتره و گوپالرائو خدکار بودند. خواسته اصلی کمیته، ایجاد یک ایالت با زبان مراتی و با مرکزیت بمبئی بود. در مناطق گجراتی زبان این ایالت، جنبش مشابهی به نام مهاگجرات خواستار ایجاد یک ایالت جداگانه گجرات شامل اکثریت مناطق گجراتی‌زبان شد. پس از سال‌ها اعتراض که منجر به کشته شدن ۱۰۶ نفر از معترضان شد و موفقیت انتخاباتی کمیته در انتخابات ۱۹۵۷، دولت مرکزی به رهبری نخست‌وزیر نهرو ایالت بمبئی را به دو ایالت جدید ماهاراشترا و گجرات در ۱ مه ۱۹۶۰ تقسیم کرد.

دامداری و تولید لبنیات نقش مهمی در اقتصاد روستایی گجرات دارند. دامداری که عمدتاً به تولید شیر مربوط می‌شود، به صورت تعاونی اداره می‌شود و بیش از یک میلیون عضو دارد. گجرات بزرگ‌ترین تولیدکننده شیر در هند است. فدراسیون تعاونی شیر آمول در سراسر هند شناخته شده است و بزرگ‌ترین تولیدکننده لبنیات در آسیا است.

گجرات تولیدکننده اصلی تنباکو، پنبه و بادام زمینی در هند است. از دیگر محصولات غذایی مهم این ایالت می‌توان به برنج، گندم، جوار، باجرا، ذرت، تور و نخود اشاره کرد. اقتصاد گجرات مبتنی بر کشاورزی است و بیش از نیمی از زمین‌های آن به کشت محصولات کشاورزی اختصاص دارد

گشت از فیض این بهارستان ملک گجرات پر عیون میاه

از آن گاهی که دخت «کرن» گجرات حوالت کرد شاهنشه بدان ذات

تکیه‌گاه تاج و تخت دهلی گندم و جو است اما پایه قلمرو گجرات مرجان و مروارید است.

چون تاجر گجرات که از مکه برآید خوش یافتم از کعبه به کوی تو نشان را

پاسبان تا بودش حفظ تو، نتواند گشت گرد معموره ی گجرات کسی غیر حصار

مرزهای شرقی حاشیه کوه‌های کم ارتفاع هند، کوهستان آراوالی، گهات غربی، کوهستان ویندیا و سپوتارا هستند. به غیر از این، تپه‌های گیر، بارد، جسور و چوتیلا با هم اقلیت بزرگی از گجرات را تشکیل می‌دهند. گیرنار بلندترین قله و سپوتارا تنها ایستگاه تپه‌ای (تفرجگاه کوهستانی) در این ایالت است.

۸۵ درصد از روستاهای گجرات از طریق جاده‌ها در همه فصول به هم متصل هستند. نزدیک به صد درصد از ۱۸ هزار روستای گجرات از طریق جیوتیگرام یوجانا به شبکه برق برای تأمین برق ۲۴ ساعته برای خانوارها و هشت ساعت برق برای مزارع متصل شده‌اند. از سال ۲۰۱۵، گجرات با سهم بیش از ۸ درصدی بازار ملی در تولید برق حرارتی مبتنی بر گاز، رتبه اول را در کشور دارد و در تولید برق هسته‌ای با سهم بیش از ۱ درصد از بازار ملی، رتبه دوم را در کشور دارد.