گاه دود. ( اِ مرکب ) دود کوره : پیری مرا بزرگری افکند ای شگفت بی گاه دود زردم و همواره سرف سرف.کسائی ( از فرهنگ اسدی نخجوانی ).در لغت فرس اسدی چ مرحوم اقبال ص 245 از قول کسائی چنین آمده : بی گاه و دود زردم و هموار سرف سرف.
جملاتی از کاربرد کلمه گاه دود
چو سقف خانه هوادار یک مقام مشو گهی صهبا چمن، گاه دود گلخن باش