کوچه بند

نگرفت پیش اشک مرا منع آستین سیلاب را ملاحظه از کوچه بند نیست

بگریز ز کوچه بند نی چون نغمه شاید که به گوش آشنایی برسی

دل به دام زلف آن مشکین کمند افتاده است مرغ بی بال و پری در کوچه بند افتاده است

ای باد خوش‌خرام که گل سینه‌چاک توست در کوچه بند زلف چلیپا چگونه‌ای؟

دل چون گشاده نیست چه صحرا چه کوچه بند سوداییان ز دامن صحرا چه دیده اند

در رم گم شد دل از همراهی سیل سرشک عاقبت در کوچه بند آستین پیدا شود

نیست پروا سیل بی زنهار را از کوچه بند آستین چون چشم گریان را کند گردآوری؟

نیست پروا سیل بی زنهار را از کوچه بند آستین چون گریه ما را عنانداری کند؟

عمرها صائب به شهر عقل بودم کوچه بند مدتی هم با غزالان سر به صحرا می زنم

صائب به حیرتم، که گرفته است چون قرار در کوچه بند زلف، دل هرزه گرد ما؟