کهدان

بر اساس آمار سازمان برنامه و بودجه در سال ۱۳۷۰ دارای ۵۳۸۷ نفر جمعیت بوده که در ناحیه کوهستانی واقع گردیده‌است. بنا به روایت نام قبلی این محل "خانه کوه دان " بوده که مخفف آن "خانه کهدان "است؛ و به دلیل خوش آب و هوا بودن مهاجرپذیر و در تسلط خان عشایر بوده‌است. گفتنی هست در حال حاضر بیش از ۷ هزار نفر خاورانی در شیراز زندگی می‌کنند و جمعیت همهٔ خاورانی‌ها در سراسر کشور بیش از ۲۰ هزار نفر می‌باشد.

تقلید از او کرد و ندانست و خطا کرد آری در کهدان شکند سارق ناشی

از کفل آهوان، هیچ نخیزد به صید پیر سگی را که رخت بر در کهدان نهاد

زده بیت یا صد مرا خود چه نقصان ز کهدان جمشید کم گیر گاهی

و چون پهلوانی را در معرکه بکشند هیزگان و مخنثان از دور نظاره کنند و با هم گویند: «ای جان خداوندگار هیز زی و دیر زی» مرد صاحب‌حزم باید که روز هیجاء قول پهلوانان خراسان را دستور سازد که می‌فرمایند: «مردان در میدان جهند ما در کهدان جهیم.» لاجرم اکثر گردان و پهلوانان این بیت را نقش نگین خود ساخته‌اند:

پیش او گوساله بریان آوری گه کشی او را به کهدان آوری

چرخ برآرند مسیحاوشان وان که خرانند به کهدان شوند

گویم او را بروم گوید بر من بدو جو ز این چنین کهدان کم گیر چو تو برگ گهی

اینها که نیند از تو سزای که و کهدان مرحور وجنان راتو چه گوئی که سزااند؟

گر تو از کهدان جمشیدی فرستی اندکی آن بود سهل و شود مر هر دو را ترتیب چاشت

در ۱۳۳۰ شمسی، در کتابچه‌ای بنام «فرهنگ جغرافیایی ایران» که ارتش منتشر کرد نوشته شده «خانه کهدان قصبه‌ای است با ۲۰۴۱ نفر سکنه که شیعه مذهب و پارسی زبانند و اهالی به زراعت باغبانی و کسب روزگار می‌گذرانند. یک دبستان نیز در آنجا وجود دارد»

معدهٔ تن سوی کهدان می‌کشد معدهٔ دل سوی ریحان می‌کشد